مقایسه اثر آموکسی سیلین و سفتریاکسون در درمان اوتیت میانی حاد در کودکان زیر شش سال در شهرکرد، سال ۱۳۸۳

زمینه و هدف: اوتیت میانی حاد یکی از شایع ترین بیماری های دوران کودکی است. عوارض بیماری شامل عفونت مزمن گوش میانی، فلج عصب فاسیال، لابیرنتیت، کری حسی - عصبی و عوارض داخل جمجمه ای می باشد. درمان بیماری با آنتی بیوتیک مناسب باعث پیشگیری از عوارض آن و نیز کاهش دوره بیماری می گردد. لذا این مطالعه با هدف مقایسه اثر درمانی آموکسی سیلین و سفتریاکسون در این بیماریانجام گرفت. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تعداد 160 نفر از کودکان زیر 6 سال مبتلا به اوتیت میانی حاد از بین مراجعه کنندگان به کلینیک انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 80 نفری تقسیم شدند. گروه اول با آموکسی سیلین خوراکی 50 تا 80 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 10 روز و گروه دوم با 50 میلی گرم سفتریاکسون به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به صورت تک دوز درمان شدند. جهت پیگیری و ارزیابی پاسخ به درمان دو هفته و چهار هفته بعد از شروع درمان بیماران مجدداً معاینه شدند. برای مقایسه دو گروه از آزمون کای اسکوار استفاده شد. یافته ها: فراوانی بیماری در پسرها 8/58% و در دخترها 2/41% و بیشترین فراوانی در سن 2 سالگی به دست آمد. نتایج حاصله نشانگر اثر یکسان دو روش درمانی و برابر 80% بهبودی می باشد (05/0p>). بین ریسک فاکتورهای بیماری و میزان بهبودی رابطه ای یافت نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که نشانگر اثر یکسان و مطلوب دو روش درمانی در بهبودی اوتیت میانی حاد است هنوز آموکسی سیلین داروی مؤثر و مناسبی در درمان این بیماری می باشد.